Ouder worden

“Berust in de langzame teloorgang van het lichaam en de geest en haak gewetensvol af bij de race die nooit gewonnen kan worden.”

Beeld Vorming

Afgelopen week zag ik twee programma's op onze publieke zenders. En in mijn hoofd ontstond een parallel tussen de twee onderwerpen, die op het eerste zicht weinig met elkaar te doen hebben.
De ophef over de opvang van de grote stroom vluchtelingen en het programma Sophie in de Kreukels over het schoonheidsideaal van vrouwen.

Ik was op zijn zachts gezegd geschokt hoe vrouwen en vooral onze jeugd aankijkt tegen botox, plastische chirurgie, make-up. En vooral hoe ze beïnvloed worden door het verwachtingspatroon dat blijkbaar in de media geld. We worden niet alleen subliminaal beïnvloed in wat we mooi (moeten) vinden, maar de regisseurs, redacteuren en alle andere bonzen verlangen, zo bleek, keihard dat je voldoet aan het "ideaalbeeld" van de vrouw. De botoxklinieken ontvangen tegenwoordig kinderen van nauwelijks 18 jaar voor dikkere lippen of preventieve rimpelvorming. Ja, u leest het goed onze dochters van 18 wordt wijsgemaakt dat je op je 18e preventief rimpels kan voorkomen.

Nauwelijks bijgekomen van de verbazing, kwamen bange medelanders in het aansluitende opinieprogramma aan het woord over het gevaar van de vluchtelingen. Mijn maag draaide in een driedubbele dwarslaesie over de angstbeelden en vooroordelen die deze bange mensen uitten. Mijn dochter kan niet meer de straat op, anders wordt ze verkracht door een vluchteling. Ze pakken de woningen af van onze kinderen. Ze pikken onze banen in. Mensen die wekelijks van gymzaal naar gymzaal worden gebracht, slapen op een stretcher zonder enige privacy. Dat zijn blijkbaar allemaal barbaren, dieven en verkrachters.

Onze beeldvorming over deze mensen, de beeldvorming over hoe we er uit horen te zien, dat hebben we blijkbaar niet meer in de hand. De publieke opinie wordt bepaald door onze omgeving. Wie daar genuanceerd over doet heeft geen publiek. Beelden en oneliners vormen de basis voor angst. Angst over hoe we worden gezien door anderen, angst om kwetsbaar te zijn, angst om iets onbekends te eten of drinken, angst voor ziektes, andere buren, onbekende gewoontes. We zijn bang voor onszelf en geven anderen daarvan de schuld.

Pijnlijk maar waar; Aldolf Hitler paste het trucje al in de jaren dertig toe. Hollywood, Berlusconi, Putin en de Kimmen van Noord Korea ook. De mediamachine is de meest effectieve manier om mensen bang te maken en te beïnvloeden. Maar dat het ook in de brede, mainstream, media zo structureel geworteld is om te voldoen aan de "algemene aanvaarde beeldvorming", dat baart mij veel zorgen.

Reflectie is tegenwoordig alleen nog een selfie. Een eerlijke kijk in de eigen ziel, een confronterende preek van de dominee of pastoor, we zoeken het niet meer op. We denken dat we het beeld zelf goed kunnen vormen met alle media die we tot onze beschikking hebben. Ik ga er met gestrekt been tegen in. Ik heb geen begrip voor de stupiditeit waarmee we elkaar het leven zuur maken. Elke dag warmte kunnen geven aan anderen, rekenschap en rentmeesterschap in je eigen omgeving, dat is de enige remedie om de waan van de dag te weerstaan.

Oeverloos overleg

Soms is de oplossing in een paar pakkende regels te verwoorden. Zoals dit gebed "In de palm van uw hand", van de Armeense heilige Gregorius van Narek (10^e eeuw), die op 12 april, tot 36^e kerkleraar van de RK Kerk Latijnse ritus is geproclameerd door paus Franciscus. 

Gij Heer, Gij zijt geen rechter die veroordeelt, 

maar een Heiland die redt. 

Gij brengt geen mens op een dwaalspoor, 

maar elke dolaard leidt Gij terug naar huis. 

Gij doodt niet, 

maar schenkt het leven. 

Gij jaagt niemand weg, 

maar wie buitengesloten werd, haalt Gij terug. 

Gij belaagt niemand, 

maar bevrijdt. 

Gij duwt niemand met het hoofd onder water, 

maar de drenkeling reikt Gij de reddende hand.

Gij maakt niemand ongelukkig, 

maar vertroost iedereen. 

Niemand wordt door U afgeschreven, 

maar ieders naam schrijft Gij in de palm van uw hand. 

Op de zee waaraan zovelen vakantie gaan vieren, drijven de lijken van ontheemden. De Europese lidstaten steunen snelle interventies in landen met olie, maar mengen zich niet in een land waar schurken letterlijk goud verdienen aan stateloze burgers die worden opgejaagd door geweld. Onze regeringspartijen, proberen een compromis te bedenken voor het lot van een paar honderd uitgeprocedeerde, dakloze medemensen en verschuilen zich achter hun achterban om niet daadkrachtig op te treden.

Wanneer mensen uit pure onmacht, angst of armoede huis en haard verlaten, dan past daar niets anders dan erbarmen.

Iemand helpen in ontreddering is niet in wetten of regels te vangen. Eerst helpen, dan oplossen en niet andersom.

OPEN BRIEF

Geachte Burgemeester Wagenaar, gemeenteraadsleden van de gemeente Waterland en bestuurders van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier.

De afgelopen periode heeft u een unieke kans gemist om als bestuurders het positieve verschil te maken. U heeft als gemeente in oktober 2014 zonder enige vorm van dialoog richting de Dorpsraad en de bewoners van Zuiderwoude een kapvergunning afgegeven aan het Hoogheemraadschap om 28 populieren te laten verwijderen.

Los van alle argumenten die daarvoor worden aangedragen door het Hoogheemraadschap en de tegenstanders van de kap, bent u als bestuurders hopeloos in gebreke gebleven om inhoud te geven aan uw doelstelling om de burgerparticipatie te verbeteren. De afgelopen vier jaar ben ik als voorzitter van de Dorpsraad onderdeel geweest van de dialoog tussen de gemeente en haar bewoners. We werden als Dorpsraad voor allerlei zaken benaderd, van structuurplannen 2020-2040 tot een bestuurskrachtonderzoek. Veelvuldig zaken die letterlijk en figuurlijk ver van ons bed waren en moeilijk te vertalen in concrete zaken die leven bij onze bewoners. We liepen jaarlijks de “schouw” met de burgemeester om de staat van het onderhoud in het dorp te bespreken. Nooit is de voorgenomen kap ter discussie gekomen.

Uw doelstelling als gemeente om de burgerparticipatie te vergroten is in mijn ogen failliet gegaan met het blindelings afgeven van deze kapvergunning. Het moge toch duidelijk zijn dat juist dit soort maatregelen, die het aangezicht van het dorp Zuiderwoude en haar omgeving zo majeur veranderen, een onderwerp zijn waar de gemeente zich geroepen zou moeten voelen tot het informeren van haar burgers. U had als gemeente begrip en zelfs draagvlak kunnen creëren als u voor het afgeven van de vergunning de Dorpsraad had geïnformeerd. U had partijen, voor en tegen, de gelegenheid gegeven om begrip te krijgen voor elkanders standpunten. En u had samen, gemeente en hoogheemraadschap, kunnen aantonen dat beleid in onze prachtige omgeving wordt onderbouwd met visie en begrip voor haar bewoners.

De kap van deze 28 populieren is voor mij het symbool geworden van het diep gewortelde wantrouwen dat wij als inwoners hebben in de politiek en het ambtelijke bestuur. En dat stemt mij ongelooflijk droevig. Ik ben namelijk iemand die juist vertrouwen had dat als je met een positieve en betrokken instelling in het lokale leven staat, je veel verschil kan maken. U heeft zojuist dat vertrouwen ongelooflijk geschaad.

Jeroen Brenninkmeijer

Voormalig voorzitter Dorpsraad Zuiderwoude.

Draai het eens om!

Gisteren las ik dat de burgemeester van Utrecht zijn excuus had aangeboden wegens een "verkeerd begrepen compliment".

Nu vind ik het nog al wat als een burgemeester zijn excuus moet maken. Dat is toch een persoon die normaliter beschikt over de juiste competenties om goed uit de verf te komen als deze uitspraken in de openbare ruimte doet.

De eerste reflex is om sympathie te hebben met het "slachtoffer", want zij voelde zich gekwetst en vond de opmerking van Jan van Zanen "denigrerend en seksistisch". Maar toen dacht ik, waarom zoveel ophef over iets ("wat zonde, wat zonde") dat toch echt zonder enige vervelende bijbedoeling is uitgesproken. Het was zeker geen opmerking die past bij een burgemeester in functie, dus het was op zijn minst ongepast. Maar niet onaardig, noch kwetsend of denigrerend bedoeld.

Als ik een standpunt of grondhouding niet begrijp, dan draai ik het altijd om. Er ontstaat dat vaak een wat rationelere benadering van de grondhouding waar vanuit men redeneert. In dit geval dat een homoseksuele man, zou zeggen "wat zonde, wat zonde" als ik hem zou vertellen dat ik hetero ben.

Ik zou mij niet beledigd voelen, het zelfs wel grappig vinden om te ervaren dat ik blijkbaar in de smaak val. Natuurlijk is het helemaal niet zonde, want mijn vrouw is dan de bofkont. Net zoals de vrouw of vriendin van Monique Samuel maar boft met zo'n mooie vrouw.

Ja, ik begrijp dat lesbiennes en homo's echt niet altijd op evenveel begrip en acceptatie kunnen rekenen in onze "tolerante" maatschappij. Dus dat het bij hen een scherp randje geeft en snel tot gevoeligheid kan leiden, daar heb ik meer dan begrip voor. Maar toch denk ik dat je door een publiek een excuus te vragen, je zelf weer in de slachtofferhoek wordt gedrongen. Terwijl je juist niet op je sexuele aard beoordeeld wilt worden en juist zo graag als "normaal" geaccepteerd wil worden. Zeg dan tegen zo'n burgervader, die zich even laat gaan door de vrouwelijke schoonheid in zijn directe aangezicht, dat niets van je schoonheid verloren gaat. Dat er genoeg vrouwen zijn in plaats van mannen die boffen met Monique Samuel.

Waarom vraagt niemand: Hoe dan Geert?

We lopen weer over van massale verontwaardiging over de verkiezingsretoriek van Geert Wilders. En het is ook frustrerend om constant zijn bak verbale stront te moeten slikken omdat meneer zich kan beroepen op zijn "vrijheid van meningsuiting" en de extra ruimte die een politicus mag nemen ten behoeve van het maatschappelijke debat.

De kramp waarin de politici schieten door zijn woorden op een weegschaal te leggen en er afkeer of verontwaardiging over uit te spreken is precies wat Geert verwacht en wilt. Het platform dat we hem hiermee geven, voedt de sympathie bij machteloze burger die denkt dat Geert zijn miserabele leven kan verbeteren.

Ik verbaas mij erover dat niemand in het debat of in de media bij zo'n walgelijke uitspraak aan Geert vraagt:
Hoe ga je dat dan regelen Geert? Minder Marokkanen; hoe doe je dat?

Deporteren, opsluiten, behandelen, overspuiten of herverdelen over het land? Wat is je plan? Vertel het ons.
En wat kost dat dan Geert? Als je zegt: Gaan we regelen? Heb je daar weer een aansprekend Brits bureau voor ingehuurd om dat voor ons te berekenen? En welke ruimte heb je binnen de Grondwet en het Hof voor de mensenrechten? Vertel Geert!

En wat levert het ons dan op Geert? Minder Marokkanen, minder Europa en minder boter op je bruine hoofd?

Zijn we dan een blijer, tevredener volkje? Hebben we dan opeens het gevoel dat we weer zelfredzaam zijn, niet meer naar Den Haag kijken om dingen te veranderen. Gaan we dan weer zelf het initiatief nemen? Staan er dan genoeg aardige, zorgzame verplegers en verpleegsters aan ons bed om ons te helpen in het ziekenhuis of seniorenflat?

Krijgen we dan ons broodje shoarma of pizza nog aan de deur geleverd omdat we te beroerd zijn om zelf een potje te koken? Geert, geef eens antwoord, want dat zou toch fantastisch zijn.

Natuurlijk gaat de vergelijking met Hitler of Goebbels mank. Geert heeft immers geen leger achter zich staan, geen militaire kracht. Geert wordt bejubeld door een stel idioten die waarlijk geloven dat het probleem van brutale, agressieve en vaak zelfs zeer criminele jongeren te wijten is een aan geloof, of hun etnische afkomst. Een groep machteloze mensen die liever een ander de schuld geven, dan zelf ook maar een stap harder te lopen om het leven om hen heen een stukje prettiger te maken. Die haatzaaiende retoriek, die de grootste dictators en massamoordernaars gebruikten, goed praten omdat Geert tenminste de vinger op de zere plek weet te leggen.

Die idioten die denken dat je een probleem oplost door een groep mensen als minderwaardig en ongewenst in de hoek te zetten. Dat is Geerts achterban, een leger van hulpeloze, haatdragende mensen die geen zin hebben om de gevolgen onder ogen te zien van hun gevaarlijke populisme.

Voor elke rotopmerking die Geert maakt, omdat hij zo graag weer de headlines wilt halen, past maar één ding! Vraag het hem! Hoe ga je het doen? Niet het Wat of het Waarom, maar het Hoe is het antwoord op de lachwekkende volksverlakkerij die Geert Wilders politiek bedrijven noemt.

De wijsheid van Wilders?

In een democratisch fractieoverleg heeft de PVV gisteren (23-11-2010) besloten om geen "ledenpartij" te worden. Dit "ondemocratische" karakter van de PVV is voor veel politieke partijen één van de grootste kritiekpunten. Het besluit om geen leden toe te laten en dus via de achterban beleidsmatig bestuurd te kunnen worden, is misschien wel het beste dat onze democratie kan overkomen. Het bewijst inderdaad dat de PVV slechts een vehikel is voor Wilders om maximale macht uit te oefenen als individu binnen de tweede kamer. Maar zou het een teken zijn, dat Wilders wil voorkomen dat er een geinstitutionaliseerde extremistische stroming komt in de Nederlandse politiek? Zijn opvallende, relatief diplomatieke, houding sinds de vorming van het minderheidskabinet met gedoogsteun, geven al aan dat hij de onderbuik van de kiezer aanspreekt, maar in de praktijk slechts misbruik maakt van het vertrouwen van de ontevreden kiezer. De PVV zal dus zo lang bestaan als Wilders er leiding aan geeft en daarna, door het ontbreken van een infrastructuur, snel onderwerp worden van de Politieke geschiedenis in voltooid verleden tijd. Dat is voor onze democratie een enorme winst.